دریا درون بستر من غوطه می خورد... 

وین های هوی اوست:

فریاد های من...

آواز های من...

رنگین ترانه های دل انگیز شاد من...

فریاد های من همه از من گریختند،،،

دریا غریو میکشد از آشیان هنوز،

آن مو های سیاه...

با رشته های باد مَردی در کار جستجوست... 

مردی خمیده پشت... 

در قلب کوچه ها فانوس میکشد...

من میشناسمش..افسانه های خواب،مرا میبُرد به پیش او.....